சின்மயி vs ட்வீட்டர்

இந்த வாரம் எங்கு திரும்பினாலும் சின்மயி குறித்த செய்தி அல்லது பதிவுதான். கொஞ்சம் படிக்க ஆரம்பித்தவன் அப்புறம் அதிலேயே மூழ்கினேன். மோசமான ட்வீட்களை ஒருவர் ஸ்க்ரீன் ஷாட் எடுத்து போட, நானும் படித்து தொலைக்க, இவர்களை பொதுவெளியில் சாத்த வேண்டும் என்று ஒரு பதிவில் கருத்தும் சொல்லிவிட்டேன்.

அப்புறம் இது குறித்து கருத்து சொல்வது (கடமை!) என்ற முடிவுக்கு வர, இருதரப்பு வாதங்களையும் கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்.

இனி பிரச்சினையை பாப்போம். சின்மயியிடம் சிலர் கருத்துக்கள் கேட்க, அவர் மறுத்திருக்கிறார். அதையும் மீறி அவர் சொல்லிய வேறு சில கருத்துக்கள் பிரச்சினைகளை உருவாக்கி இருக்கிறது. இது போக வேறு சில விஷயங்களும் இருக்கிறது.

இங்கே சின்மயி தன்னுடைய ட்வீட்களை மறைத்திருக்கலாம். இவர்கள் மீது ஆதாரமில்லாமல் குற்றம் சொல்லலாம்.

லாஜிக் என்ற அடிப்படையில் பார்த்தால் இங்கே அதற்கான சாத்தியம் குறைவு. சின்மயியும் இந்த ராஜன் அன் கோவும் அவர்கள் வீட்டு மொட்டை மாடியில் நின்று கொண்டு சண்டை போடவில்லை. பொது தளத்தில்தான் சண்டை போட்டிருக்கிறார்கள்.

எனவே சின்மயி தவறான கருத்தை போட்டு டெலிட் செய்திருந்தாலும் அல்லது ஒரு அப்பாவியின் மீது அபாண்டமாக குற்றம் சுமத்தினாலும், இவர்களை பாலோ செய்பவர்களில் 10 சதவிகிதம் பேராவது பொங்கி எழுவார்கள். அந்த அளவுக்காவது நடுநிலைமையாளர்கள் நம் நாட்டில் இருக்கிறார்கள். எனவே பொதுவெளியில் நடந்த இந்த விஷயத்தில் சின்மயி பொய்யான புகார் கொடுக்கும் வாய்ப்பு குறைவு.

அவர் பிரபலம் என்பதால்தானே இங்கே இந்த வேகம்?

இது இந்தியாவில் முரண்பாடுதான். ஆனால் தவறு செய்பவர்கள் `அவனை நிறுத்த சொல்லு, நான் நிறுத்தறேன்` என்றா வாதாடுவது. இந்த அடிப்படையில் சிந்தித்தால், நம்மால் எதுவுமே செய்யமுடியாது.

இனி எந்த அரசியல்வாதியும் தண்டனை பெறமாட்டார். `ஊழல் பெருச்சாளிகள் எல்லாம் வெளியே இருக்க எனக்கு மட்டும் தண்டனையா` என்று எதிர்வாதம் செய்வார்.

கருத்து 

இங்கே அகமதாபாத்தில் பேப்பர், புக் எதுவும் கிடைக்காமல் புலம்புவது வழக்கம். இப்படி ஒரு நாள் புலம்பும்போது ஒருவரிடம் பெருமையாக சொன்னேன். `தமிழ்நாட்ல நாங்க காலையிலே பேப்பர் படிச்சி அறிவு வளக்கறது பத்தாதுன்னு, சாயங்காலம் பேப்பர் வரும், அதையும் வாங்கி படிப்போம்` என்றேன்.

`அதெல்லாம் வேலை இல்லாதவங்க செய்யறது`ன்னு பதில். இதை சமாளிப்பதாக நினைத்து, `தமிழ்நாட்டில் அரசியல் ஆர்வம் அதிகம் அதனால் வாசிப்பும் அதிகம்` என்றேன்.

`அரசியலுக்கு யார் போவா.. உருப்படாதவங்கதான் போவாங்க` என்று அதற்கும் ஒரு பதில். நான் வாயை மூடிக்கொண்டேன். சராசரி மனிதர்களிடம் அரசியல் பேசினால் இப்படித்தான் பதில் வரும்.

எனவே யாரிடம் கருத்து விவாதம் செய்யவேண்டும் என கவனிக்க வேண்டும். சமுதாயத்தில் முக்கிய பொறுப்பில் இருந்தால், மாற்றங்களை கொண்டுவரும் அளவுக்கு முக்கியமானவர்களாக இருந்தால் விவாதிக்கலாம். ஆனால் பிரபலம் என்ற ஒரே காரணத்துக்காகவே அவர்கள் பின்னால் போய், இப்போது அவர்கள் பிரபலம் என்ற பலத்தை காட்டும்போது புலம்புவதில் என்ன பயன்?

அதிலும் ஒருவர் ஒரு துறையில் பிரபலமாக இருக்கிறார் என்றால் அதன் பின்னே இரண்டு செய்திகள் இருக்கிறது. ஓன்று, அவர் தான் விரும்பிய துறையை ஆழமாக கவனிக்கிறார். இரண்டு, அதன் காரணமாகவே பிற துறைகளை கவனிக்க அவருக்கு நேரமில்லை (சாத்தியமில்லை). இப்படிப்பட்ட நிலையில் பிற துறைகள் பற்றி கருத்து சொல்வதை அவர் தவிர்த்திருக்க வேண்டும்.

அவரிடம் யாராவது கருத்து கேட்டு அவர் இவர் இப்படிப்பட்ட (அரசியல்) தத்துவங்களை உதிர்திருந்தால், இங்கே சொன்னவரை விட கேட்டவர்தான் முட்டாள்.

இருந்தாலும், சின்மயியின் குறைகளை அறியாமை என ஒரே வரியில் அடக்கிவிடலாம். மற்றவர்கள் அப்படி அல்ல. வயது, கல்வி அனுபவம் என அனைத்திலும் சின்மயியை விட மேலே இருப்பவர்கள்.

பாடம் 

சிறையில் பழக்கமான ஒரு நண்பர், அவருடைய ஒரு நண்பருக்கு என்னைப்பற்றி சொல்லி என் நம்பரை கொடுத்து இருக்கிறார். அவர் புத்தகம் எழுதுகிறாரோ அல்லது ஏதாவது ஆராய்ச்சி செய்கிறாரோ, ஒரு விஷயம் குறித்து போனில் கருத்து கேட்டார்.

`நான் எந்த ஒரு விஷயத்தையும் எழுதி வைத்துக்கொள்வேன். பின்னர் சில நாட்கள் கழித்து படித்து திருத்திய பிறகுதான் வெளியிடுவேன். எனவே போனில் கருத்து சொல்லமுடியாது` என்று சொல்லி, அவருடைய மெயில் ஐ டி வாங்கி `கருத்தை` அனுப்பினேன்.

ஏடாகூடமாக சொல்லி மாட்டிக் கொண்ட அனுபவம் எனக்கு கிடையாது. அவர் கருத்து கேட்டதும் சிக்கலான விஷயம் கிடையாது. இருந்தாலும் கடந்த கால நிகழ்வுகளை ஆராய்ந்தால் அதில் நாம் செய்த ஏதாவது ஒரு செயலுக்காக/வார்த்தைகளுக்காக வருத்தப்படும் சில நிகழ்வுகளும் இருக்கும். அந்த வகையில் நான் வார்த்தைகளில் கவனமாக இருப்பேன்.

இங்கே சின்மயி மட்டுமில்லை, ஆனானபட்ட ப சிதம்பரமே விலைவாசி உயர்வோடு மினரல் வாட்டரை ஒப்பிட்டு மாட்டிக் கொண்டார். அவ்வப்போது யாராவது ஒருவர் இப்படி சொற்களை சரியாக பயன்படுத்தாத சிக்கலில் மாட்டிக் கொள்வதையும் கவனிக்கிறோம்.

இப்படி பல உதாரணங்கள் இருந்தாலும், தீயினால் சுட்ட புண் உள் ஆறும்; ஆறாதே நாவினால் சுட்ட வடு என திருவள்ளுவர் பழமொழிகளை எழுதி வைத்தாலும், நேரடியாக தலைவலியை நாம் அனுபவிக்காத வரையில் பழமொழிகள் பழமொழிகளாகத்தான் இருக்கும், அது பாடமாக மாறாது. இந்த சம்பவம் இனி எல்லோருக்கும் நல்ல பாடமாய் அமையட்டும்.

இது தவறுதான் 

இங்கே இவர்கள் உடனடியாக கைது செய்யப்பட்டு நெகடிவ் பப்ளிசிட்டி கொடுக்கப்பட்டதில் எனக்கும் உடன்பாடில்லை. ஒருவர் முதல் முறையாக குற்றச்சாட்டுக்கு உள்ளாகும்போது, அதுவும் மிகப்பெரிய குற்றமாக இல்லாதபட்சத்தில், குற்றம் ஊர்ஜிதமாகும் வரை அவர்களை கைது செய்யக் கூடாது என்பதுதான் என் நிலைப்பாடு. சில மாதங்களுக்கு முன் எழுதிய பதிவில் இதை குறிப்பிட்டிருந்தேன்.

உண்மையில் இப்படி அனாவசிய கைதுகள் கூடாது என்ற ஒரு சட்டம் வந்தால், அதை கடுமையாக எதிர்ப்பது வக்கீல், போலீஸ், நீதிபதிகளாகத்தான் என்றும் எழுதி இருந்தேன். அவர்களுடைய இல்லீகல் வருமானத்தில் பெரும்பகுதி இதில்தான் வருகிறது.

எனவே இந்த பிரச்சினையின் மூலம் இது போன்ற அபத்தங்கள் விவாதத்துக்கு வந்து, இந்த கைதுகளும் முடிவுக்கு வந்தால், ஒரு அனாவசிய பிரச்சினை ஒரு நல்ல மாற்றத்துக்கு வழிவகுத்தது என சந்தோஷப்படலாம்.

கடைசியாக...

இந்த வாதங்களை கவனித்தால் ஒரு விஷயம் புரியும். இவர்கள் பயன்படுத்திய வார்த்தைகள் சிலருக்கு அருவெறுப்பாகவும் சிலருக்கு  சாதாரண வார்த்தை பிரயோகமாகவும் தெரிகிறது. ஒரு நாட்டில் ருசியான உணவாக கருதப்படுவது இன்னொரு நாட்டில் வாந்தியை வரவழைக்குமே,  வார்த்தைகளும் அப்படித்தான் போலிருக்கிறது. 

சிறையில் தொடர் குற்றவாளிகளிடம் நான் ஒரு விஷயத்தை கவனித்தேன். பின்னர்  பிளாக் மாறிய பிறகு, அந்த பிளாக் அனுபவங்களை இந்த பிளாக்கில் ஒருவரிடம் பகிர, அவர் ஒரு கருத்தை சொன்னார். கிட்டத்தட்ட அதே கருத்தை பல வருடங்களுக்கு முன் கடலூரிலும் ஒருவர் சொன்னார்.அந்த அடிப்படையில் பார்த்தால் இது முதல் முறை என்பதால் இந்த ட்வீட்டர்களை எச்சரித்து விட்டுவிடலாம்.

என்னிடம் அவர்கள் சொன்ன கருத்து லாஜிகோடு ஒட்டிபோகும் சாதாரண விஷயம்தான். அந்த கருத்தை நான் சொன்னால் சிலர் சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ளலாம். சிலர் சண்டைக்கு வரலாம். எனவே நான் சொல்லப்போவதில்லை. நீங்களும் யாரிடமும் சொல்லிவிடாதீர்கள். அடித்து கேட்டாலும் சொல்லிவிடாதீர்கள்.