இந்த மாதம் சீமானின் பெரியார் புராணம்தான் பரபரப்பாக இருக்கிறது. இந்த பஞ்சாயத்தை கவனித்து என்னுடைய பார்வையில் கருத்து சொல்லவேண்டுமென்றால், இங்கே பெரியார் தமிழ்நாட்டில் ஹீரோ நம்பர் 1 என்றால் அதே தமிழ்நாட்டில் கழிசடை நம்பர் 1 என்றால் அது சீமான்தான். இப்படி சுருக்கமாக சொன்னால் எப்படி என்று கேட்டால் விளக்கம் கொடுக்க வேண்டியிருக்கும். அனால் அது பல பக்கத்துக்கு போக்கும் என்பதால் முடிந்த வரை சில விஷயங்கள் இங்கே.
அம்மாவின்/மனைவியின் அருமை அவர்கள் போனபிறகுதான் தெரியும் என்று சொல்வார்கள் அல்லவா அதுபோல் பெரியாரின் அருமையை அவர் போனபின்தான் தமிழக மக்கள் அறுவடை செய்கிறார்கள்/உணர்கிறார்கள். இதில் நான் சற்று கூடுதலாகவே உணர்கிறேன். காரணம் நான் அகமதாபாத்தில் இருப்பதால். அகமதாபாத் என்றில்லை நீங்கள் இந்தியாவின் எந்த ஒரு மாநிலத்துக்கு சென்று அங்கே சில காலம் வாழ்ந்தால் தமிழகம் பெற்றிருக்கும் வளர்ச்சியும் மற்ற பல விஷயங்களில் தமிழகம் பெற்றிருக்கும் முன்னேற்றமும் உங்களுக்கு புரியும். அதுவும் அரசியல் ஆர்வமும் சமூக அக்கறையும் உங்களுக்கு இருந்து பல விஷ்யங்களை ஒப்பிட்டு பார்க்கும் பகுத்தறிவும் இருந்தால்.
( இங்கே நான் பெரியாரை ஆதரிக்கிறேன், அதன் அர்த்தம் திராவிட கட்சிகளை அல்ல. அவர் கரும்பு, அந்த கரும்பை நான்கு முறை மிஷினில் போட்டு எடுத்தால் கடைசியில் அது சக்கையாக இருக்கும் அல்லவா. இப்போது திராவிட கட்சிகள் நான்காவது தலைமுறையாக சக்கையாக மாறியிருக்கிறது. வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது இவர்களையும் தூக்கியெறியுங்கள்)
ஒரு விஷயத்தில்தான் நான் முதல் முதலில் பெரியாரின் அருமையை உணர்ந்தேன். சில வருடங்களுக்கு முன் மத்திய அரசு பான் கார்டை ஆதார் உடன் இணைப்பது கட்டாயம் என அறிவித்தது. அப்போது எனக்கு ஒரு சிக்கல் ஏற்பட்டது.
அதாவது நான் பான் கார்ட் எப்போதோ தமிழ்நாட்டில் எடுத்து. இங்கே நான் தமிழன். கவனிக்கவும் மறுபடியும் சொல்கிறேன் நான் தமிழன். தமிழ்நாட்டில் பான் கார்ட் எடுத்தபோது தமிழனாக விண்ணப்பித்தேன், அது தமிழனின் அடையாளமாக வந்தது.
அதன்பின் பல வருடங்களுக்குப்பின் இங்கே அகமதாபாத் வந்தபோது ஆதார் கார்ட் எடுத்தேன். இருந்தது அகமதாபாத் என்றாலும் தமிழனாகத்தான் விண்ணப்பித்தேன். அதுவும் தமிழர்களுக்கான கார்டாகத்தான் வந்தது. ஆனால் இந்த இரண்டு கார்டையும் இணைக்கும் போது அது ஏதோ ஒரு சின்ன தவறில் (ஒரு புள்ளி அல்லது ஸ்பேஸ் வித்தியாசம்) அது சாத்தியமாகவில்லை. எனக்கு தலைவலி வர ஆரம்பித்தது.
எனக்கு கிடைத்த ஆலோசனை என்னவென்றால் ஏதாவது ஒன்றை முதலில் திருத்துங்கள். பின்னர் அதை வைத்து மற்றொன்றையும் திருத்தி இணைத்துவிடலாம் என்று. ஆனால் எதை திருத்தினாலும் அதற்கு ஆதாரமாக ஏதாவது ஒரு சான்றிதழ் வேண்டும். என்னிடம் எதுவும் இல்லை. தமிழ்நாட்டையே மறந்து இங்கே வந்திருப்பதால் மறுபடியும் ஒரு தேடல் சாத்தியமில்லை. இந்த சமயத்தில்தான் ஒரு விஷயம் எனக்கு கைகொடுத்தது.
நான் இங்கே வந்த புதிதில் வங்கி கணக்கு தொடங்க வேண்டியிருந்தது. அப்போது வங்கிக்கு சென்றபோது என்னுடைய கையெழுத்து (தலையெழுத்தும்) சரியாக இல்லை என்பதால் இங்கே இருந்த தம்பியிடம் எழுத சொன்னால், அவன் இந்தியனாக இந்திய நடைமுறைப்படி எழுதிக்கொடுத்திவிட்டான். நானும் அதை பெரிதாக கவனிக்கவில்லை.
இங்கே ஆதார் கார்டை திருத்தம் செய்வதற்கு அந்த வங்கியின் கணக்கு புத்தகத்தை எடுத்து அதை ஒரு ஆதாரமாக இணைக்கும்போதுதான் அந்த விஷயத்தை கவனித்தேன். அந்த வங்கி கணக்கு புத்தகத்தில் என்னுடைய ஜாதி குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அப்போதுதான் தமிழகம் பெரியாரால் அடைந்த ஒரு மிகப்பெரிய மாற்றத்தை உணர்ந்தேன்.
நான் தமிழ்நாட்டில் இருந்தபோது எந்த ஒரு இடத்திலும் என்னுடைய ஜாதியின் அடையாளத்தை ஒரு படிவத்தில் எழுதியதாக எனக்கு நினைவில்லை. அல்லது வார்த்தைகளில் யாரிடமும் அதை சொன்னதாகவும் நினைவில்லை. எனவே பான்கார்ட் தமிழ்நாட்டில் விண்ணப்பிக்கும்போது, ஆதார் கார்டை அகமதாபாத்தில் விண்ணப்பிக்கும்போதும் ஜாதியை குறிப்பிடாமல்தான் விண்ணப்பித்தேன். அந்த அடைப்படியில்தான் பான்கார்டும் ஆதார்கார்டும் இருந்தது. அது தமிழர்களின் அடையாளம்.
அந்த வங்கியில் கணக்கு துவங்கும்போது அந்த படிவத்தை நானே எழுதியிருந்தால் நிச்சயம் நான் ஜாதியை குறிப்பிட்டிருக்க மாட்டேன். ஒருவேளை வங்கியில் உள்ளவர்கள் இங்கே இதுதான் நடைமுறை என்று சொன்னால் வேறு வழியில்லாமல் அந்த தவறை நான் செய்திருக்கலாம்.
அது நான் விரும்பாத தவறாகவே இருந்தாலும் அந்த வங்கி கணக்கு புத்தகத்தை வைத்துதான் பான் கார்ட் ஆதார் கார்ட் என எல்லாவற்றையும் திருத்தினேன். அதனடிப்படையில் என்னுடைய ஜாதியின் அடையாளம் தவிர்க்கமுடியாத அசிங்கமாக எல்லா இடத்திலும் வந்துவிட்டது.
அதன்பிறகுதான் ஜாதி உணர்வு தமிழகத்திலும் பிற மாநிலங்களிலும் எந்த அளவுக்கு இருக்கிறது என்பது புரிந்தது. தமிழ்நாட்டில் ஒரு நண்பர் (லாட்டரி வாடிக்கையாளர்). அவர் எந்த ஜாதி என்று எனக்கு தெரியாது அவருக்கும் நான் யார் என்று தெரியாது. ஒரு நாள் அவர் திருமண பத்திரிகை வைக்கும்போதுதான் அதில் உள்ள ஜாதியை பார்த்து தெரிந்துகொண்டேன். அந்த அளவுக்கு ஜாதி என்பது புறக்கணிக்கப்பட்ட விஷயமாக தமிழகத்தில் மாறிவிட்டது.
அதன்பின் என்னுடைய பார்வை மாறியபோது இங்கே பல இடங்களில் ஜாதியின் பாதிப்பை கவனிக்கிறேன். இங்கே டாக்டரிடம் போனால் கூட பெயர் சொல்லும்போது `அடக் (ஜாதி) போலோ` என கேட்பார்கள். இங்கே ஜாதியை சொல்ல மறுக்கலாம். நமது விருப்பம்தான். ஆனால் எல்லா இடத்திலும் ஜாதியை அடையாளப்படுத்துவது இங்கே இயல்பான ஒன்றாக இருக்கிறது.
உதாரணத்திற்கு இந்தியாவின் எந்த ஒரு மாநிலத்திற்கும் சென்று நகரம் கிராமம் என வித்தியாசம் பாராமல் 100 பேரை தேர்வு செய்து அவர்களின் ஜாதி என்ன என்று கேட்டால் 90 பேர் நிச்சயம் சொல்வார்கள். இதே கேள்வியை தமிழ்நாட்டில் கேட்டு பாருங்கள். 90 சதவிகிதம் எதுக்கு இந்த தேவையில்லாத ஆணி என்பார்கள்.
அப்படியென்றால் தமிழ்நாட்டில் ஜாதி அரசியலே இல்லை என்றா அர்த்தம். இருக்கிறது. அது வியாபாரமாக உருவாகியிருக்கிறது. ஒரு ரவுடியின் பின்னால் 10 பேர் இருக்கவேண்டும், பணக்காரன் நடத்தும் நிகழ்ச்சிக்கு ஆயிரக்கணக்கில் மக்கள் வரவேண்டும் என்று தியரி உருவாகியிருப்பதை போல், ஜனநாயகமும் அரசியலும் தமிழ்நாட்டில் வேரூன்ற ஆரம்பித்த பிறகு, பலருக்கு தன்னை தலைவனாக காட்டிக் கொள்ளவேண்டும் என ஆசை வந்திருக்கிறது.
இப்படி கிளப்பிவரும் புதிய தலைவர்களுக்கு செல்வாக்கு கிடைக்காத நிலையில் இப்படி ஜாதியின் பின்னால் ஒளிந்துகொள்கிறார்கள். இது குறைந்தபட்சம் தொழில்ரீதியாக பல காண்ட்ராக்ட், கொஞ்சம் பந்தா, தேர்தல் சமயங்களில் கொஞ்சம் சுவீட் பாக்ஸ் என ஒரு உத்தரவாத வருமானத்தை தருவதால் இந்த வியாதி தொடர்கிறது. ஆனால் காலம் இதற்கும் விரைவில் முடிவு கட்டும் என நான் நம்புகிறேன்.
தமிழகத்தில் ஜாதி உணர்வுக்கு சாவுமணி அடித்தது பெரியார்தான் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. பெண்ணுரிமை, ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கான உரிமை என பல விதத்தில் பெரியாரின் பங்களிப்பு இருக்கிறது. இவையெல்லாம் தனித்தனியாகத்தான் எழுதவேண்டியிருக்கும். அதைத்தாண்டி அவர்மீது விமர்ச்சனங்களும் குற்றச்சாட்டுகளும் வருகிறது.
100 சதவிகித தங்கத்தை கட்டியாக வாங்கி நீங்கள் பீரோவில் வைக்கலாம், அதை அணியவேண்டுமானால், கொஞ்சம் செம்பு கலக்க வேண்டும். தலைவர்களும் அப்படித்தான். குறைகளை ஒதுக்கிவிட்டு நிறைகளை கவனித்தால் அவர் தமிழக வரலாற்றில் நம்பர் 1 தலைவர் என்பது புரியும்.
0 comments:
Post a Comment